سفینه جدید در راه ایستگاه بین‌المللی فضایی

به گزارش ایسنا، این پرواز گامی جدید در مسیر پروازهای فضایی تجاری به شمار می‌آید.

کشتی فضایی باری بدون سرنشین Cygnus متعلق به شرکت Orbital، در تاریخ 18 سپتامبر و در ساعت 14:58 به وقت گرینویچ، بر روی یک موشک مداری Antares از پایگاه فضایی منطقه‌ای میان آتلانتیکی Pad-0A ناسا در مرکز پرواز والوپس واقع در ویریجینیا اوج گرفت.

از این اوج‌گیری به عنوان پرواز آزمایش توانایی تحویل‌دادن تجهیزات به ایستگاه بین‌المللی فضایی یاد شده است.

حدود 11 دقیقه پس از اوج‌گیری، تیم کنترل ماموریت، جدایی این سفینه فضایی را از استیج دوم موشک Antares و همچنین آرایش پنل‌های خورشیدی‌اش را تایید کرد. این سفینه هم‌اکنون با سرعت 28 هزار و 100 کیلومتر در ساعت، حول زمین مدارگردی می‌کند.

این نسخه ویژه Cygnus به افتخار فضانورد اسبق ناسا که در سال 2008 درگذشت، G. David Low خوانده می‌شود و نخستین سفینه‌ فضایی است که از والوپس به ایستگاه بین‌المللی پرتاب شده است.

همزمان، هنگامی که موشک حامل پرتاب شد، سه خدمه ایستگاه که در 261 مایلی بر فراز اقیانوس جنوبی هند مدارگردی می‌کنند، این پرتاب را بر روی رایانه لپ‌تاپ در آزمایشگاه Destiny ایستگاه نظاره کردند.

دو تن از این خدمه‌ها یک روز را به برنامه‌ریزی درباره چگونگی تخلیه سفینه پیش از بارگیری دوباره آن با زباله‌های ایستگاه فضایی گذراندند.

طی چهار روز آینده، Cygnus موتورش را برای هماهنگ‌شدن با ایستگاه بین‌المللی آتش خواهد زد و مجموعه‌ای از آزمایش‌های راهپیمایی، فرایندهای جداشدن و سیستم‌های ارتباطی را از سر خواهد گذراند.

الحاق به ایستگاه فضایی برای 22 سپتامبر برنامه‌ریزی شده و فضاپیما از مجموعه‌ای از مانورها گذر می‌کند، در فواصل متعدد مکث خواهد کرد و خدمه Expedition 37 ایمنی سفینه را پیش از این که به آن اجازه ورود به ایستگاه بدهند، بررسی می‌کنند.

این سامانه برای گیراندازی توسط Canadarm رباتیک به اندازه کافی به ایستگاه بین‌المللی نزدیک خواهد شد و به پورت الحاق می‌پیوندد.

زمانی که ایمنی سیستم مزبور تایید شود، خدمه ایستگاه بین‌المللی محموله 589 کیلوگرمی آن را تخلیه خواهند کرد.

این محموله حاوی آب، تجهیزات اداری، غذا و لباس است و چون این ماموریت یک پرواز آزمایشی است، سفینه به طور کامل تخلیه نخواهد شد.

این سفینه حدود 30 روز پس از ورود، Cygnus ایستگاه بین‌المللی را ترک خواهد کرد و بر خلاف دراگون اسپیس‌ایکس که در اقیانوس آرام، آرام گرفت، این سفینه ماموریتی یک طرفه است.

پس از بارگیری با زباله‌ها، فناوری مزبور ایستگاه را ترک می‌کند، موشک‌هایش را برای حرکت روشن کرده و دو روز بعد در جو زمین قرار خواهد گرفت و در آن‌جا بر فراز اقیانوس آرام جنوبی آتش خواهد گرفت.

این سفینه‌ و موشک حامل آن،م تحت یک قرارداد 1.9 میلیارد دلاری و به عنوان بخشی از «برنامه خدمات حمل‌و‌نقل مداری تجاری» ناسا توسعه یافته‌اند.

دیگر شرکت‌های کاندیدا از قبیل اسپیس‌ایکس و سیرا نوادا نیز سفینه فضایی و سیستم‌های پرتاب مشابهی را ساخته‌اند.

این شرکت‌ها چنین پروژه‌هایی را به امید ایمن‌کردن قرارداد تجاری و با هدف تجهیز مکرر ایستگاه بین‌المللی فضایی عملی کرده‌اند.

موشک Antares بزرگ‌ترین و تقریبا پیچیده‌ترین موشکی است که تاکنون توسط شرکت Orbital تولید شده است.

پس از اوج‌گیری بدون نقص آن در ماه آوریل، دانشمندان حاضر در حال آماده‌شدن برای دستاورد مهم بعدی شدند.

همچنین سفینه Cygnus یکی از پیشرفته‌ترین سفینه‌های فضایی است که Orbital تاکنون طراحی و ساخته است.

به عنوان بخش اساسی برنامه ایستگاه فضایی، این سفینه مستلزمات ناسا برای سطح ایمنی انسانی را برآورده می‌کند.

شرکت Orbital در نظر دارد پروازهای مکرری را در ماه دسامبر به ایستگاه بین‌المللی فضایی آغاز کند.

این پروازها به عنوان بخشی از قرارداد این شرکت برای تحویل محموله 20 هزار کیلوگرمی طی هشت ماموریت در سال 2016 اجرا می‌شوند.

انتهای پیام